Byrkjelo – Davik (64km)
Zoals voorspeld hoor ik nog steeds water op het dak vallen. Ik hoor ook water van de val vallen, maar dat hoort. Langzaam pak ik in, wederom heb ik geen haast, nog geen 70km te gaan en relatief vlak.
Ik wacht tot het even wat droger is, maar besef na een half uur dat dat onbegonnen werk is. De sleutel van de hut wordt ingeleverd en ik ga de E-weg weer op. Het is lekker rustig op deze weg en de nattigheid voorkomt dat ik mooie foto’s van de omgeving maak. Nog twee kilometer en ik heb weer een veerboot. Aan de stroom tegenliggers te zien is deze net geland, dus het wordt spanned of ik deze nog haal. Nog een kleine kilometer, ik wordt ingehaald door een Duitse camper. De spanning stijgt, de weg daalt, ik schakel wat zwaarder en hou de camper in het visier. Als de camper de pont haalt, dan ik ook! De camper verdwijnt in een bocht uit het zicht. Ik zie de boot. Ik zie de slagbomen dicht gaan, en de klep van de pont dreigt omhoog te gaan, onee! Ik kom uit de bocht, de veerman ziet mij en doet de slagbomen weer open en de klep terug naar oprij-positie. Ik bedank hem in mijn beste Noors: Tak!
Toch gek, ik blijf vinden dat het lijkt of je iemand een klap voor z’n harses geeft: Tak!
Na de boot even omhoog en weer een tunnel in. Voor de tunnel dacht ik dat het regende. Na de tunnel blijkt dat het voor de tunnel relatief droog was.
De weg loopt naar zeeniveau en daar ligt Nordfjordeid. Een redelijk plaatsje, maar ik heb weer geen zin om te stoppen. Door naar het volgende veer. Vanaf Nordfjordeid begint de weg redelijk druk te worden. Ik ben dan ook blij dat ik de boot zie, ik weet dat de weg aan de overkant geen drukke weg is, dus kijk ik ernaar uit. Ook hier is de timing van de boot weer goed, het lijkt wel of ze me allemaal opwachten. Op de boot sms ik Rogier dat ik bijna in Davik ben. Rogier heeft zijn thuisbasis van Norway-Adventures in Davik. De 10km op de zeer rustige weg van de boot naar Davik zijn geweldig. Rechts het fjord en links een groen bemoste steile wand die wordt aangekleed met honderden watervallen. Het ziet er nep uit, maar dan in het echt.
In Davik na het tankstation en bovenaan de helling naar links. Dan na 50m een wit huis en rode schuur. De weg gaat weer eens omhoog, maar het is niet ver. De oprijlaan van grind gaat nog verder omhoog, maar m’n achterwiel slipt weg, dus ik kom niet verder. Ik klingel aan de bel en Rogier doet open. Ik maak gelijk kennis met 2 andere begeleiders, Koen en Leonard. Ik kan kiezen, buiten m’n tent opzetten tussen de schapen of in de schuur slapen. Vanwege de nattigheid kies ik voor de schuur. De douche is buiten naast de natuur-wc. Het is alleen koud water. Rogier geeft aan dat als ik snel ben wel even in het huis mag douchen. Ik maak er dankbaar gebruik van.
In de schuur heb ik uitzicht op het Nordfjord en een grijze massa die de lucht schijnt te zijn. Volgens de voorspellingen wordt het morgen allemaal beter. Voor een weekje ben ik in ieder geval klaar met fietsen. Na de eerste etappe (met velo-friends) had ik globaal 900km gereden. De tweede etappe was ook ongeveer 900km. In totaal dus circa 1800km gereden tot nu toe.