Dag 50 (GBSR 7), wachten
Blijf op de hoogte en volg Johann
12 Juli 2014 | Zweden, Stockholm
Stockholm (20km)
Eindelijk weer een lang verwachte echte onvervalste riders-meeting. De instructies van vandaag zijn niet veelomvattend, maar wel handig om te weten.
We rijden in groepjes van 1, 2, 3 of 6 naar het centrum. Dat gaat een stuk soepeler dan in Kopenhagen. We hebben afgesproken bij Kings Castle. Wij komen met Jo0sef als eerste groepje aan en zien dat er niet echt veel plek is om de velo’s neer te zetten en gezellig bij te blijven. Het idee is namelijk dat in verschillende shifts personen bij de velo’s blijven. Als we rondkijken zien we aan de overkant van de haven een pleintje waar zich ook terrasjes bevinden. Dat lijkt een betere plek dan hier, dus fietsen we daarheen. Degene die bij Kings Castle aankomen moeten maar even om zich heen kijken, dan zien ze de velo’s wel staan.
Met Maarten en Pier ga ik mee met de hop-on-hop-off boot. Bij de eerste halte stappen we uit omdat het Vasa museum zich daar bevindt. Dat museum is zo te zien een beetje populair, want er staat een lange wachtrij. Dan het Nordiska Museum dan maar. Een cultuur-historisch museum. Leuk om er rond te lopen, maar eigenlijk vind ik het gebouw interessanter dan de inhoud. Na het bezoek gaan we door met de boot. We eten iets in het centrum en gaan terug naar de fietsen. Ik ben klaar met de stad maar we vertrekken pas om kwart over vijf naar de haven. Het wachten duurt dan ineens lang.
Dan het vertreksein. Enkelen zijn al naar de haven gereden voor de ferry naar Finland. Onderweg breekt de rest van de groep op in kleine stukjes. Pier, Jurgen, Hansie en ik vormen een stuk. Vlak voor het einde van de track die ons naar de haven leidt, zien we een bordje ‘check-in Turku’. Wij volgen dat en tot onze grote verbazing zien we de andere stukjes vrolijk voorbij rijden. Ook tot onze grote verbazing zijn we de eerste hier. We moeten gezamelijk inchecken omdat we als groep geboekt zijn. Het wachten duurt lang. Pier blijft op de hoek staan als uitkijk en ik ga de anderen zoeken. Ik vind er een paar bij de check-in voor vrachtwagens. Nu weet ik wel dat wij ook geen personenauto’s zijn, maar om dan bij de vrachtwagens in te checken vind ik ook geen echte logica. Met de gevonden stukjes rijden we naar de terminal. Vanaf daar rijden we terug naar de check-in waar Pier nog steeds op de uitkijk staat. We zijn nu met 10 man. We missen er nog 8. Ik bel Kees op, omdat het al laat begint te worden. De 8 ontbrekende stukjes blijken nog vrolijk aan het eten te zijn in een restaurantje verderop. Ze hebben ook geen idee waar ze naar toe moeten. Ik leg het uit. Als je goed rijdt is het nog geen 3 minuten fietsen. Dieter komt aangereden, maar de rest laat nog op zich wachten. Josef gaat ze maar ophalen, de tijd dringt. Uiteindelijk komen de resterende 6 aangereden.
Zes? We missen er nog één. Op één of andere manier weet Markus weer een omweg te vinden en komt als laatste aan. Hij wilt uitstappen, maar Josef grijpt direct in roept ‘Zitten blijven!’. We komen door de check-in. Nu moeten we wachten tot alle voertuigen aan boord zijn. Wij mogen als laatste.
Aan boord genieten we van het uitzicht. We varen nog een aantal uur tussen de Zweedse eilanden door. We moeten de klok verzetten omdat we een andere tijdzone in gaan. We moeten om 6 uur op, wat dus eigenlijk 5 uur is. Nederland speelt de troostfinale tegen Brazilië, maar de nacht is kort en de slaap is aanwezig. Ik hoor de uitslag wel een keer.
Eindelijk weer een lang verwachte echte onvervalste riders-meeting. De instructies van vandaag zijn niet veelomvattend, maar wel handig om te weten.
We rijden in groepjes van 1, 2, 3 of 6 naar het centrum. Dat gaat een stuk soepeler dan in Kopenhagen. We hebben afgesproken bij Kings Castle. Wij komen met Jo0sef als eerste groepje aan en zien dat er niet echt veel plek is om de velo’s neer te zetten en gezellig bij te blijven. Het idee is namelijk dat in verschillende shifts personen bij de velo’s blijven. Als we rondkijken zien we aan de overkant van de haven een pleintje waar zich ook terrasjes bevinden. Dat lijkt een betere plek dan hier, dus fietsen we daarheen. Degene die bij Kings Castle aankomen moeten maar even om zich heen kijken, dan zien ze de velo’s wel staan.
Met Maarten en Pier ga ik mee met de hop-on-hop-off boot. Bij de eerste halte stappen we uit omdat het Vasa museum zich daar bevindt. Dat museum is zo te zien een beetje populair, want er staat een lange wachtrij. Dan het Nordiska Museum dan maar. Een cultuur-historisch museum. Leuk om er rond te lopen, maar eigenlijk vind ik het gebouw interessanter dan de inhoud. Na het bezoek gaan we door met de boot. We eten iets in het centrum en gaan terug naar de fietsen. Ik ben klaar met de stad maar we vertrekken pas om kwart over vijf naar de haven. Het wachten duurt dan ineens lang.
Dan het vertreksein. Enkelen zijn al naar de haven gereden voor de ferry naar Finland. Onderweg breekt de rest van de groep op in kleine stukjes. Pier, Jurgen, Hansie en ik vormen een stuk. Vlak voor het einde van de track die ons naar de haven leidt, zien we een bordje ‘check-in Turku’. Wij volgen dat en tot onze grote verbazing zien we de andere stukjes vrolijk voorbij rijden. Ook tot onze grote verbazing zijn we de eerste hier. We moeten gezamelijk inchecken omdat we als groep geboekt zijn. Het wachten duurt lang. Pier blijft op de hoek staan als uitkijk en ik ga de anderen zoeken. Ik vind er een paar bij de check-in voor vrachtwagens. Nu weet ik wel dat wij ook geen personenauto’s zijn, maar om dan bij de vrachtwagens in te checken vind ik ook geen echte logica. Met de gevonden stukjes rijden we naar de terminal. Vanaf daar rijden we terug naar de check-in waar Pier nog steeds op de uitkijk staat. We zijn nu met 10 man. We missen er nog 8. Ik bel Kees op, omdat het al laat begint te worden. De 8 ontbrekende stukjes blijken nog vrolijk aan het eten te zijn in een restaurantje verderop. Ze hebben ook geen idee waar ze naar toe moeten. Ik leg het uit. Als je goed rijdt is het nog geen 3 minuten fietsen. Dieter komt aangereden, maar de rest laat nog op zich wachten. Josef gaat ze maar ophalen, de tijd dringt. Uiteindelijk komen de resterende 6 aangereden.
Zes? We missen er nog één. Op één of andere manier weet Markus weer een omweg te vinden en komt als laatste aan. Hij wilt uitstappen, maar Josef grijpt direct in roept ‘Zitten blijven!’. We komen door de check-in. Nu moeten we wachten tot alle voertuigen aan boord zijn. Wij mogen als laatste.
Aan boord genieten we van het uitzicht. We varen nog een aantal uur tussen de Zweedse eilanden door. We moeten de klok verzetten omdat we een andere tijdzone in gaan. We moeten om 6 uur op, wat dus eigenlijk 5 uur is. Nederland speelt de troostfinale tegen Brazilië, maar de nacht is kort en de slaap is aanwezig. Ik hoor de uitslag wel een keer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
