Dag 9, Een jarige Rob
Blijf op de hoogte en volg Johann
01 Juni 2014 | Denemarken, Edderup
Aarhus Naturist Camping – Edderup camping (103km)
Hoera, Rob is jarig! Gisteren hebben we dat al een beetje gevierd door slingers en ballonnen in zijn tent te hangen. Aan zijn tent was niet zo’n goed idee geweest, want het waaide een beetje.
Voordat we wegrijden van de camping nog even afscheid genomen van onze naturisten (de meesten met kleding aan, het is mooi weer, maar niet mooi genoeg voor de meesten om in je blote tokus rond te lopen). Ze hebben nog een foto gemaakt en gevraagd of ze deze op de site van de camping mogen plaatsen. Ja hoor geen probleem. We zullen het later eens opzoeken wat ze ervan gefotoshopped hebben. Vandaag weer mooie weggetjes en leuke doorsteekjes. Bij een romantisch watermolentje ofzoiets verstoren we één opf andere bruidsreceptie, maar we kunnen er wel door. De heuveltjes zorgen ervoor dat we af en toe wat moeten klimmen. Zonder noemenswaardige problemen komen we bij de camping aan. Nou ja, de plek van de camping. We kunnen hem niet vinden en Elmi zoekt hem even op in het boekje. Nummer 45. We fietsen een stukje terug en vinden nummer 45. Een krot van een huis, een pipo-caravan en een oudere man met ontbloot bovenlijf, die zo te zien zo uit één van de films van Saw is gekropen, begroeten ons. “Of dit een camping is?”, een schreeuw naar een vrouw van in de 100 volgt “Je hebt hotel gasten!”
De dame dirigeert ons naar een veldje die ergens eerder dit jaar vast is gemaaid. Daar kunnen we de tenten neerzetten. In het keukentje is een gootsteen, kleur zwart. Niet de gootsteen, maar het water in de gootsteen bedoel ik dan. We lopen buitenom en volgen de vrouw naar de wc/douche. Ze vraagt of we ‘snachts daar geen gebruik van willen maken, want ze slaapt daar. Ze wijst naar een plek op de veranda. Het is een buitenmens, dat is duidelijk.
Als we net bezig zijn de tenten op hetplatgetrapte gras neer te zetten horen we een bekend geluid. Het gerommel van een velo over het asfalt.We kijken naar de weg, want daar staan we vlak naast, en zien een Quest XS voorbij zoeven. Met z’n zevenen schreeuwen en zwaaien we naar hem en een kleine minuut later staan we gezellig te kletsen met een Deen die de Quest net een maand binnen heeft. De Deen woont 5km verderop en is met zijn vader (op een elektrische mountainbike) een rondje aan het rijden. Gerrit hoopt nog dat we worden uitgenodigd om onze tenten bij hem thuis neer te zetten, hij is niet echt fan van deze camping, maar een kwartier later gaat de Deen en zijn vader zonder uitnodiging weer verder met zijn rondje.
Voor het eerst hebben we een beetje last van muggen, maar de tenten zijn muggenvrij.
Hoera, Rob is jarig! Gisteren hebben we dat al een beetje gevierd door slingers en ballonnen in zijn tent te hangen. Aan zijn tent was niet zo’n goed idee geweest, want het waaide een beetje.
Voordat we wegrijden van de camping nog even afscheid genomen van onze naturisten (de meesten met kleding aan, het is mooi weer, maar niet mooi genoeg voor de meesten om in je blote tokus rond te lopen). Ze hebben nog een foto gemaakt en gevraagd of ze deze op de site van de camping mogen plaatsen. Ja hoor geen probleem. We zullen het later eens opzoeken wat ze ervan gefotoshopped hebben. Vandaag weer mooie weggetjes en leuke doorsteekjes. Bij een romantisch watermolentje ofzoiets verstoren we één opf andere bruidsreceptie, maar we kunnen er wel door. De heuveltjes zorgen ervoor dat we af en toe wat moeten klimmen. Zonder noemenswaardige problemen komen we bij de camping aan. Nou ja, de plek van de camping. We kunnen hem niet vinden en Elmi zoekt hem even op in het boekje. Nummer 45. We fietsen een stukje terug en vinden nummer 45. Een krot van een huis, een pipo-caravan en een oudere man met ontbloot bovenlijf, die zo te zien zo uit één van de films van Saw is gekropen, begroeten ons. “Of dit een camping is?”, een schreeuw naar een vrouw van in de 100 volgt “Je hebt hotel gasten!”
De dame dirigeert ons naar een veldje die ergens eerder dit jaar vast is gemaaid. Daar kunnen we de tenten neerzetten. In het keukentje is een gootsteen, kleur zwart. Niet de gootsteen, maar het water in de gootsteen bedoel ik dan. We lopen buitenom en volgen de vrouw naar de wc/douche. Ze vraagt of we ‘snachts daar geen gebruik van willen maken, want ze slaapt daar. Ze wijst naar een plek op de veranda. Het is een buitenmens, dat is duidelijk.
Als we net bezig zijn de tenten op hetplatgetrapte gras neer te zetten horen we een bekend geluid. Het gerommel van een velo over het asfalt.We kijken naar de weg, want daar staan we vlak naast, en zien een Quest XS voorbij zoeven. Met z’n zevenen schreeuwen en zwaaien we naar hem en een kleine minuut later staan we gezellig te kletsen met een Deen die de Quest net een maand binnen heeft. De Deen woont 5km verderop en is met zijn vader (op een elektrische mountainbike) een rondje aan het rijden. Gerrit hoopt nog dat we worden uitgenodigd om onze tenten bij hem thuis neer te zetten, hij is niet echt fan van deze camping, maar een kwartier later gaat de Deen en zijn vader zonder uitnodiging weer verder met zijn rondje.
Voor het eerst hebben we een beetje last van muggen, maar de tenten zijn muggenvrij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
