Dag 10, Timing

Edderup camping – Kristiansand (173km)
Gewoon om 7:00 op, net als andere dagen. Maar deze dag is niet hetzelfde. Na het ontbijt neem ik afscheid van mijn velo-vrienden en fiets richting het Noorden. Het is nog circa 170km naar Hirsthals. Ik ga er niet vanuit dat ik de boot zal halen. Ik draai de weg op en vrijwel direct zie ik een tegenligger remmen voor een overstekende hert. Dit is het tweede hert die ik in het wild zie rondspringen deze vakantie. Gisteren zag ik er één tussen de korenvelden. De weg Loopt langzaam omlaag tot zeenivieau. Na 55km heb ik een veerboot te pakken, maar die gaat alleen een inham (fjord) over. Iets verder zie ik weer een hert tussen de korenvelden staan. Die staat daar best goed, maar te ver weg voor een foto. Al snel heb ik er 85km op zitten. Tot nu toe was het vrijwel vlak. Nu komt het klimmen weer. En een gravel-weggetje. Ik besluit toch de weg te nemen, maar na 20 meter kom ik niet verder, mijn achterwiel slipt weg. Toch maar weer wat grotere wegen volgen. Inmiddels krijg ik het idee dat de boot van 18:00 in Hirsthals misschien nog wel te halen valt. Zodra het kan fiets ik toch de kleinere weggetjes weer op. Dat gaat minder snel maar is veel leuker fietsen. In het noorden zie ik ineens een donkergrijze wolk hangen. Uit voorzorg doe ik de regenhoes om mijn kar, maar de grote grijze massa waait naar het westen en ik blijf in het zonnetje rijden. Iets later kom ik op wegen die nog nat zijn, maar zelf heb ik geen nattigheid gevoeld. Dat is dus timing. Hirsthals komt steeds dichterbij. Omdat in mijn GPS de track ook over de oversteek loopt, kan ik niet zien hoeveel km Hirsthals nog moet zijn, Maar het is inmiddels 10 voor 5. Tot hoe laat kan ik kaartjes kopen voor de boot?
Niet heel veel later zie ik dat Hirsthals nog 5km is. Ik kijk niet meer naar de tijd en voordat ik het weet sta ik bij de betaal-poort van de boot. Hoera, ik kan nog mee. Mijn fiets wordt omgedoopt tot motor en ik mag aansluiten bij rij 10. Iuk rij achterom om aan te sluiten, maar ik hoef er niet stil te staan want rij 10 wordt direct aan boord gedirigeerd. De overtocht gaat snel en in Kristiaansand rij ik naar camping Rolligheden. Typische het-moet-maar-want-we-hebben-een veerboot-haven-camping. Niet veel aan dus. Nadat m’n tent staat en m’n spullen weer een beetje zijn geordend loop ik naar de douche. Ineens herken ik een stukje steile weg. Hier ben ik in 1993 ook geweest. De camping is wel een stuk duurder geworden. Toen stonden we hier met z’n tweeën voor 120 NOK, nu in mijn eentje voor 200 NOK.