Dag 15, toch weer een bypass

Kvanndal – Tvinne (52km)
Niet vooruit te branden. De weg is schitterend en de zon ook. Ik voel de vermoeidheid in mijn benen toeslaan. Ach, ik hoef vandaag maar naar ongeveer 250m hoogte. Rustig aan, dan lukt het wel. Tijd genoeg om om me heen te kijken prachtig uitzicht. Elke 500m een foto-stop en soms maak ik dan ook werkelijk foto’s ook. Het water dat ik drink kan ik net zo goed direct op straat gooien, het loopt er nog sneller uit dan ik het toe kan voegen. Wat zie ik daar? Schaduw? Mooi gebruik van maken. Als je aan het klimmen bent zwalk je over de rijbaan om elke vierkante centimeter schaduw op te rapen. De weg die ik nu heb is heel erg rustig, dus kan ik dat zonder problemen doen. Ik ben blij dat ik gisteren niet ben doorgereden. Ik had pas om ongeveer 19:00 de volgende camping gehaald. Na een stel prachtige watervallen (waarvan ik de naam natuurlijk alweer ben vergeten), is het downhill naar Voss. Voss krijgt niet veel aandacht van mij en ik ratel door naar Skulestadsmoen. Hier doe ik bij de Coop wat boodschappen. Volgens mij is dit exact dezelfde plek waar we bij een wandelvakantie hebben geprobeerd checkes (in guldens) om te wisselen naar geld dat de Noren wel kende. Dat was best een eind lopen vanaf de camping. Met de fiets ben je er toch iets sneller. Ik ga door naar Tvinde. De camping waar ik vrijwel elke vakantie in Noorwegen wel heb gekampeerd. Helaas volg ik de gps en heb in eerste instantie niet door dat dit weer een bypass is om de drukke E-weg te vermijden. Hey, zie ik daar een bultje aankomen. Ja hoor, maar gelukkig is het niet vals plat. Het kreng is genadeloos stijl. De veren in knieën, pezen en ook in mijn fiets schreeuwen om aandacht. Vergeet het maar, als ik nu stop, kom ik geen meter meer verder. Gelukkig is de klim na een paar slopende minuten (het leek wel een half uur) afgelopen. Joepie, naar beneden. Onee, nog een bultje. Zo volgen 3 behoorlijke klimmetjes elkaar op. Het uitzicht is geweldig en eigenlijk is het een fantastisch weggetje. Na de derde bult zegt m’n linker voorband dat ik het zelf maar moet bekijken en hij besluit om z’n laatste adem uit te blazen. In een paar minuten heb ik hem gereanimeerd en kan ik door. Inmiddels had ik al besloten om vandaag gewoon in Tvinde te stoppen. Een korte route, maar lang genoeg.
De camping is iets meer een toeristische attraktie geworden. Regelmatig stoppen er touringcars en er staan een hele zooi cabbins. Ook de kiosk/receptie ziet er nieuw uit. Geen idee op welke plek ik hier eerder heb gestaan, maar ik zet mijn tent in ieder geval achter de laatste waterval. De waterval lijkt natter dan vroeger. Maar ja, het water zelf zal wel net zo nat zijn.