Dag 65, Bagage mee
Blijf op de hoogte en volg Johann
27 Juli 2014 | Duitsland, Sandstedt
Lübeck – Sandstedt (202km)
Waar wordt ik nou van wakker? Wat is dat getik tegen het raam? Ik kan me niet voorstellen dat het iemand buiten is die zachtjes op het raam klopt. Of het moet iemand zijn met lange armen, onze slaapzaal zit op de 1e verdieping. Nee, het is regen. Na de bui neem ik afscheid van degene die in de buurt staan en dan vertrek ik. Oei, alle bagage en de aanhanger weer mee, da’s toch wat zwaarder dan bijna leeg rijden, vooral de kleine heuveltjes omhoog. Het is nog vroeg dus er is vrijwel niemand op straat. Wel prettig, want ik moet eerst door de stad heen.
Gelukkig houdt de regen het na 1,5 uur voor gezien en kan ik mijn burka (neopreen deksel, waarbij alleen mijn hoofd uit de fiets komt) definitief opbergen.
Aan het eind van een fietspad kom ik een fietssluis tegen . Mijn Quest kan ik er net doorheen manoeuvreren, maar een wiel van de aanhanger blijft achter een paaltje hangen. Een behulpzame voetganger schuift de aanhanger opzij en ik kan door zonder uit te hoeven stappen. Op de dijk bij het veer van Glückstadt moet ik door een hek heen. Ook hier tref ik geluklkig behulpzame medeweggebruikers aan die het hek voor me open houden. Voor het veer staat een behoorlijke rij auto’s. Met de fiets kan je er makkelijk langs. Vlak voor de oprit van het veer zie ik een gele Quest staan. Het is Christoph. Een Duitse velomobilist die de laatste dagen GBSR heeft meegereden. Na het veer rijden we nog een klein stukje met elkaar mee. Hij gaat via Wilhemshaven, op bezoek bij familie, naar Dronten, even langs Velomobiel.nl. Daarna gaat hij terug naar huis in het zuiden van Duitsland.
Mijn route gaat via de enige werkende zweefbrug (Osten-Hemmoor) over een kanaal. De zweefbrug werkt alleen voor toeristen, want iets verderop is een brug. Op de heenweg heb ik met de velofriends deze brug genomen. Op de camping is het even zoeken waar de receptie is. Er is geen receptie, alleen een caravan waar je je moet aanmelden.
Bij de imbiosch, 200 meter voor de camping, haal ik een patatje, cheeseburger en wat drinken. In de tent ernaast worden broodjes vis verkocht. Daar haal ik dan maar een broodje garnaal.
Hoewel ik vandaag voor het eerst weer alle bagage bij me had, is het toch meegevallen om 200km te rijden.
Waar wordt ik nou van wakker? Wat is dat getik tegen het raam? Ik kan me niet voorstellen dat het iemand buiten is die zachtjes op het raam klopt. Of het moet iemand zijn met lange armen, onze slaapzaal zit op de 1e verdieping. Nee, het is regen. Na de bui neem ik afscheid van degene die in de buurt staan en dan vertrek ik. Oei, alle bagage en de aanhanger weer mee, da’s toch wat zwaarder dan bijna leeg rijden, vooral de kleine heuveltjes omhoog. Het is nog vroeg dus er is vrijwel niemand op straat. Wel prettig, want ik moet eerst door de stad heen.
Gelukkig houdt de regen het na 1,5 uur voor gezien en kan ik mijn burka (neopreen deksel, waarbij alleen mijn hoofd uit de fiets komt) definitief opbergen.
Aan het eind van een fietspad kom ik een fietssluis tegen . Mijn Quest kan ik er net doorheen manoeuvreren, maar een wiel van de aanhanger blijft achter een paaltje hangen. Een behulpzame voetganger schuift de aanhanger opzij en ik kan door zonder uit te hoeven stappen. Op de dijk bij het veer van Glückstadt moet ik door een hek heen. Ook hier tref ik geluklkig behulpzame medeweggebruikers aan die het hek voor me open houden. Voor het veer staat een behoorlijke rij auto’s. Met de fiets kan je er makkelijk langs. Vlak voor de oprit van het veer zie ik een gele Quest staan. Het is Christoph. Een Duitse velomobilist die de laatste dagen GBSR heeft meegereden. Na het veer rijden we nog een klein stukje met elkaar mee. Hij gaat via Wilhemshaven, op bezoek bij familie, naar Dronten, even langs Velomobiel.nl. Daarna gaat hij terug naar huis in het zuiden van Duitsland.
Mijn route gaat via de enige werkende zweefbrug (Osten-Hemmoor) over een kanaal. De zweefbrug werkt alleen voor toeristen, want iets verderop is een brug. Op de heenweg heb ik met de velofriends deze brug genomen. Op de camping is het even zoeken waar de receptie is. Er is geen receptie, alleen een caravan waar je je moet aanmelden.
Bij de imbiosch, 200 meter voor de camping, haal ik een patatje, cheeseburger en wat drinken. In de tent ernaast worden broodjes vis verkocht. Daar haal ik dan maar een broodje garnaal.
Hoewel ik vandaag voor het eerst weer alle bagage bij me had, is het toch meegevallen om 200km te rijden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
