Dag 31, De langste dag
Blijf op de hoogte en volg Johann
23 Juni 2014 | Noorwegen, Fosnøyni
Birkeland camping – Vågenes Camping (80km)
Vol goede moed slaap ik uit. Gisteren is het laat geworden omdat ik m’n blog heb ge-updated. De andere bewoners van deze camping zijn al weg. Het waren buitenlandse werklui en ze moesten waarschijnlijk vroeg ergens zijn. Geen vakantiegangers op deze mooi gelegen camping. Langzaam sleep ik me uit m’n slaapzak. Loom van stijve spieren. Ook loom van de kooktemperatuur in de tent. De wind is nog steeds fris, maar mijn tent is winddicht dus voel ik alleen de hitte van de brandende zon. Toch ben ik al om 10:00 uur weg, ik had gedacht dat het later zou worden. Ik daal af naar zeeniveau en kom aan bij de kade waar de ferry aanmeert. Ik wil op de timetable kijken hoe laat de boot vertrekt, maar krijg de informatie al van een Duitser die met caravan ook op de boot wacht. Om 12:35 uur gaat de boot. Dat is over ongeveer 2 uur. Ik praat een tijdje met de Duitser, hij in het Duits en ik murmel wat terug wat een beetje op Duits lijkt. Hij geeft aan dat hij van een heel smal weggetje af kwam, ik laat hem op de kaart zien dat caravans op die weg eigenlijk niet toegestaan zijn, maar de borden in Noorwegen staan niet altijd zo zodat je ze kan zien. Met dat geouwehoer kom je de tijd wel door. Maar niet 2 uur. Ik heb nog geen honger, dus bewaar ik de lunch voor later. Dan maar een boekje lezen. Een spannend boek van Dean Koonz, de tijd vliegt voorbij. De boot is achterlijk goedkoop, 17 kronen (ongeveer 2 euro), terwijl de meeste boten minimaal 38 kronen is. Het is ook geen korte oversteek dus snap ik de prijs niet, maar ik vind het prima. Aan de overkant wil ik wegrijden, maar wordt tegen gehouden door de kaartjesverkoper omdat hij en de stuurman nog even een foto willen maken. Geen probleem, ik heb de tijd. Alleen snapt de stuurman niet helemaal hoe zijn telefoon werkt, dus het duurt even voor ik weg kan rijden en de rij wachtenden de ferry op kunnen. Ik volg nog steeds wegnummer 57. Het is nog rustiger op de weg dan gisteren. Ik had verwacht meer verkeer tegen te komen omdat het maandag is. Het meeste verkeer gaat waarschijnlijk over de E39, die zo’n 30km verderop parallel aan deze route loopt. Rijden over de 57 is zo gek nog niet. Hier en daar een steil klimmetje, maar rustig en een geweldige. De route meandert tussen de bossen en fjorden door. Ik kom aan in Støvag, voor de boot naar Leirvåg. Ik ben net één minuut te laat, want ik zie de boot net vertrekken. Gelukkig gaat deze boot iets regelmatiger dus hoef ik maar één uur te wachten. Het boek (e-reader) komt weer tevoorschijn en het uur is zo voorbij. Aan de overkant aangekomen is het 17:00 uur geweest en de camping is nog 30km fietsen. In 7 uur tijd heb ik nog geen 50km gefietst, met dat tempo ben ik pas om 22:00 uur op de camping. Ach, donker wordt het toch niet, het is vandaag de langste dag. Een voordeel is ook dat ik geen veerboot meer heb en ben aangeland op eilanden die nog geen 50m hoog zijn. De gemiddelde snelheid gaat hier dan ook flink omhoog. De eilandjes zijn met hoge bruggen aan elkaar verbonden. De weg is hier iets drukker, maar dat mag geen naam hebben. De eilanden geven weer een compleet ander beeld van de omgeving. Het fietsen is hier net een rollercoaster. Door de flauwere hellingen en ruimere bogen hoef ik naar beneden meestal niet af te remmen waardoor ik de snelheid goed kan gebruiken om de volgende bult over te komen. Het is hier niet hoog, maar ook hier is niets vlak. Na nog geen anderhalf uur heb ik ruim 30km vanaf de laatste boot afgelegd. Hier moet de camping ergens zijn. Hij stond op een kaart, maar de exacte locatie staat niet in mijn gps. Na enig twijfelen blijf ik maar rechtdoor rijden. Ik ben ergens een bordje camping tegen gekomen, maar ik zie geen aanwijzingen meer. Net als ik op de gps naar een alternatief wil zoeken kom ik weer een bordje tegen. Vanaf daar is het nog circa 2km door tot ik de camping echt zie. Het is een echte zeecamping, met allemaal vaste sta-caravans, maar ik kan mijn tent op een redelijk vlak stukje gras kwijt. Relatief laat ben ik op de camping, wat dat betreft was het wel een lange dag (zal vast niet de langste zijn van deze vakantie), maar heb wel weer genoten van de route. Onbegrijpelijk dat het deel waar ik de afgelopen 3 dagen doorheen ben gefietst een ontzettend laag camping-gehalte heeft. Toeristen worden niet naar dit gedeelte toegelokt, terwijl het echt de moeite waard is om dit gebied te verkennen.
Vol goede moed slaap ik uit. Gisteren is het laat geworden omdat ik m’n blog heb ge-updated. De andere bewoners van deze camping zijn al weg. Het waren buitenlandse werklui en ze moesten waarschijnlijk vroeg ergens zijn. Geen vakantiegangers op deze mooi gelegen camping. Langzaam sleep ik me uit m’n slaapzak. Loom van stijve spieren. Ook loom van de kooktemperatuur in de tent. De wind is nog steeds fris, maar mijn tent is winddicht dus voel ik alleen de hitte van de brandende zon. Toch ben ik al om 10:00 uur weg, ik had gedacht dat het later zou worden. Ik daal af naar zeeniveau en kom aan bij de kade waar de ferry aanmeert. Ik wil op de timetable kijken hoe laat de boot vertrekt, maar krijg de informatie al van een Duitser die met caravan ook op de boot wacht. Om 12:35 uur gaat de boot. Dat is over ongeveer 2 uur. Ik praat een tijdje met de Duitser, hij in het Duits en ik murmel wat terug wat een beetje op Duits lijkt. Hij geeft aan dat hij van een heel smal weggetje af kwam, ik laat hem op de kaart zien dat caravans op die weg eigenlijk niet toegestaan zijn, maar de borden in Noorwegen staan niet altijd zo zodat je ze kan zien. Met dat geouwehoer kom je de tijd wel door. Maar niet 2 uur. Ik heb nog geen honger, dus bewaar ik de lunch voor later. Dan maar een boekje lezen. Een spannend boek van Dean Koonz, de tijd vliegt voorbij. De boot is achterlijk goedkoop, 17 kronen (ongeveer 2 euro), terwijl de meeste boten minimaal 38 kronen is. Het is ook geen korte oversteek dus snap ik de prijs niet, maar ik vind het prima. Aan de overkant wil ik wegrijden, maar wordt tegen gehouden door de kaartjesverkoper omdat hij en de stuurman nog even een foto willen maken. Geen probleem, ik heb de tijd. Alleen snapt de stuurman niet helemaal hoe zijn telefoon werkt, dus het duurt even voor ik weg kan rijden en de rij wachtenden de ferry op kunnen. Ik volg nog steeds wegnummer 57. Het is nog rustiger op de weg dan gisteren. Ik had verwacht meer verkeer tegen te komen omdat het maandag is. Het meeste verkeer gaat waarschijnlijk over de E39, die zo’n 30km verderop parallel aan deze route loopt. Rijden over de 57 is zo gek nog niet. Hier en daar een steil klimmetje, maar rustig en een geweldige. De route meandert tussen de bossen en fjorden door. Ik kom aan in Støvag, voor de boot naar Leirvåg. Ik ben net één minuut te laat, want ik zie de boot net vertrekken. Gelukkig gaat deze boot iets regelmatiger dus hoef ik maar één uur te wachten. Het boek (e-reader) komt weer tevoorschijn en het uur is zo voorbij. Aan de overkant aangekomen is het 17:00 uur geweest en de camping is nog 30km fietsen. In 7 uur tijd heb ik nog geen 50km gefietst, met dat tempo ben ik pas om 22:00 uur op de camping. Ach, donker wordt het toch niet, het is vandaag de langste dag. Een voordeel is ook dat ik geen veerboot meer heb en ben aangeland op eilanden die nog geen 50m hoog zijn. De gemiddelde snelheid gaat hier dan ook flink omhoog. De eilandjes zijn met hoge bruggen aan elkaar verbonden. De weg is hier iets drukker, maar dat mag geen naam hebben. De eilanden geven weer een compleet ander beeld van de omgeving. Het fietsen is hier net een rollercoaster. Door de flauwere hellingen en ruimere bogen hoef ik naar beneden meestal niet af te remmen waardoor ik de snelheid goed kan gebruiken om de volgende bult over te komen. Het is hier niet hoog, maar ook hier is niets vlak. Na nog geen anderhalf uur heb ik ruim 30km vanaf de laatste boot afgelegd. Hier moet de camping ergens zijn. Hij stond op een kaart, maar de exacte locatie staat niet in mijn gps. Na enig twijfelen blijf ik maar rechtdoor rijden. Ik ben ergens een bordje camping tegen gekomen, maar ik zie geen aanwijzingen meer. Net als ik op de gps naar een alternatief wil zoeken kom ik weer een bordje tegen. Vanaf daar is het nog circa 2km door tot ik de camping echt zie. Het is een echte zeecamping, met allemaal vaste sta-caravans, maar ik kan mijn tent op een redelijk vlak stukje gras kwijt. Relatief laat ben ik op de camping, wat dat betreft was het wel een lange dag (zal vast niet de langste zijn van deze vakantie), maar heb wel weer genoten van de route. Onbegrijpelijk dat het deel waar ik de afgelopen 3 dagen doorheen ben gefietst een ontzettend laag camping-gehalte heeft. Toeristen worden niet naar dit gedeelte toegelokt, terwijl het echt de moeite waard is om dit gebied te verkennen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
