Dag 46/47 (GBSR 3/4), Nachtrit

Kopenhagen – Växjö (278km)
Eerst maar eens Kopenhagen bekijken. We worden in twee groepen verdeeld en begeleid door een aantal personen van het Deense velomobilcenter. We rijden met de eerste groep weg en nog voor we op de echte weg komen krijgen we al te maken met een echte road-rage. Iemand die met zijn auto van het parkeerterrein bij de camping komt, wil dwars door de eerste groep heen rijden. Hij vond namelijk dat hij voorrang had. Ik heb de situatie niet helemaal gezien, maar volgens mij was dat onzin. Hij roept tegen Martin dat hij moet stoppen en terecht rijdt Martin door. Op de weg rijdt de auto het fietspad op en zet Martin klem. De chauffeur begint in het Deens te schelden. Voor de zekerheid gaat Pier tussen de chauffeur en Martin in staan. We staan met ongeveer 6 man te wachten tot de man klaar is met zijn tirade. We begrijpen er geen bal van, maar zeggen niets. Als de man klaar is wensen we hem vriendelijk een goede dag toe en rijden weer door. Ik ben benieuwd of hij door heeft gehad dat niemand van ons geen enkel woord heeft verstaan.
We rijden naar een plein in het centrum waar gebouwd wordt. We wachten daar de tweede groep op en maken kennis met een cameraman van de locale tv. Als de carco-bike arriveert, fietst een groepje mee voor een rondleiding door Kopenhagen. De groep is uitgebreid met een Deen, Lars. Hij fietst vanaf hier met de tour mee. Hij krijgt een microfoontje omgespeld en wordt een aantal keren geinterviewd. Voor resultaat zie: http://www.tv2lorry.dk/arkiv/2014/7/8?video_id=92920.
Na de tour picknicken we langs het water, daarna gaat de tweede groep op pad voor het rondje Kopenhagen. Uiteraard zijn we ook langs de zeemeermin gefietst.
Kees en ik zijn nog even de stad ingelopen, maar ik had daar al snel genoeg van. Op het moment dat ik terug kom bij de verzamelplek, wordt geroepen dat we vertrekken. Kees is nog in de stad dus wachten we met z’n vieren hem op. Als hij aankomt, rijden we terug naar de camping. Daar begint de track van de nachtrit. Heel even stoppen we nog bij de camping om de mensen van het Velomobilcenter gedag te zeggen en fietsen richting Helsingør. Voordat we er erg in hebben komen we bij de boot van Helsingør naar Helsingborg. De boot doet ongeveer 20 minuten over deze overtocht. We knipperen met onze ogen en staan in Zweden. Het valt me direct op dat de mensen in Zweden veel vriendelijker zijn dan in Denemarken. De samenstelling van het groepje waarmee ik rij wisselt een beetje van 3 naar 6 of 7 personen. Voordat de winkels dicht zijn en we in niemandsland terecht komen doen we boodschappen. Het idee was om in Helsingborg te eten, maar de eerste groep had daar niet veel gevonden. Resultaat is dat we onze magen gevuld hebben met een pizza, ongeveer 20 km buiten Helsingborg. Na de pizza rijden we door heuvelachtig terrein, maar niet hoog en ook niet stijl. We rijden met z’n achten weg, maar al snel zijn er twee in sneltreinvaart vertrokken. Het waait, maar het is droog en over de temperatuur hebben we ook nioets te klagen. Over de weg ook niet trouwens. Het wordt steeds rustiger. Het is een uurtje of wat schemerig en om 11 uur is het redelijk donker. Op de horizon blijft het schijnsel van de zon nog wel zichtbaar, maar niet voldoende om te zeggen dat je iets met dat licht kan. We beschouwen het maar als donker. De groep breekt en komt weer bij elkaar. De samenstelling van de groep wisselt en dat maakt het rijden op zo’n lange afstand leuk. Inmiddels komen we behalve onze bezemwagen geen ander verkeer meer tegen. Inmiddels is (vooral bij de Duitsers) doorgedrongen dat Brazilië met 7-1 is afgedroogd bij het WK. Het is twee uur ‘snachts geworden. In een dorpje, op het enige kruispunt van het dorp, staat de bezemwagen en een stuk of 11 velomobielen. We houden er een korte pauze. Een aantal nachtbrakers uit het dorp komt langslopen en doen mee met de pauze die we hebben. Één voor één rijden we weer weg en er ontstaan klusters van 2, 3 of 4 fietsers. Ik rij met Maarten weg voor de laatste 60 km en we blijven tot het eind van deze etappe bij elkaar.Na 3 uur begint het langzaamaan weer te schemeren. De weg blijft geweldig om te rijden en gelukkig gaat het nog steeds soepel. Mede dankzij de Durano banden. Het is vier uur, de verlichting van de fiets kan weer uit. Het verkeer dat we de afgelopen 5 uur zijn tegen gekomen is op één hand te tellen. In Växjö knallen we over de rijbaan. Sommige lichten reageren op onze aanwezigheid, andere niet. Maar we hoeven daar niet echt op te letten, iedereen slaapt nog. De camping is 5km uit het centrum, Maarten en ik hebben er beide wel genoeg van, maar we zullen die laatste kilometers nog wel moeten doen. Iets na half vijf komen we bij de camping aan. Buiten de camping, bij het meer staan een aantal andere velomobielen. We hijgen even uit en halen het matje en sommigen de tent uit de bezemwagen en doen de ogen dicht. Tegen 9 uur is het warm in de zon, in de schaduw is het goed uit te houden. We kunnen al op de camping terecht al is een klein deel van onze plekken nog bezet. Hier en daar worden de tenten op de aangewezen plekken opgebouwd en we gaan door met relaxen. Ik doe de hele dag niets. Met vlagen ben ik erg moe. Uiteraard voel ik ook de inspanning in mijn benen, maar het is vooral vermoeidheid. Door de hitte (jawel, het lijkt nu echt op zomer) lukt het niet om echt te slapen. Ik heb geen zin om in het meer te springen, dus doe ik dat ook niet in tegenstelling tot anderen. Zij komen steevast terug uit het meer met een huidskleur die niet onder de noemer ‘normaal’ gerangschikt hoort te zijn. Ze blijven vol houden dat het met douchen er wel af gaat.
Straks een kijken of ik Nederland kan zien spelen en of ik wakker kan blijven gedurende het spel. Nadeel is sowieso dat ik morgen vroeg wil opstaan, want dan hebben we een tochtje van 235km.